Integralną częścią ilustrowanego zielnika są zasuszone kwiaty i liście. Jak to robić tłumaczą – krok po kroku – instrukcje, które bez trudu znajdziesz w Internecie. Ja sztuki suszenia roślin nauczyłam się na warsztatach w jednym z wrocławskich muzeów. W skrócie: włóż roślinę między kartki bibuły lub papieru gazetowego Jak się rysuje choinkę – krok 4 To już czysta przyjemność – zostało kolorowanie choinki . Choinka do narysowania a rozwijanie umiejętności dziecka Prawda, że to było proste? Pamiętajcie, że wspólne rysowanie nie tylko rozwija zdolności manualne dziecka , ale jest również bardzo fajnym sposobem spędzania z nim czasu i Teraz, gdy już nauczyłeś się rysować sylwetkę dziewczynki, możesz spróbować nauczyć się rysować dziewczynkę w stylu anime. Podstawowe proporcje ciała są zachowane, ale są pewne cechy charakterystyczne. Po pierwsze, styl anime wyróżnia się dużymi, okrągłymi oczami. Charakterystyczną cechą jest również kształt nóg i Zapraszam również na blogahttp://rysowanietomojapasjaa.blogspot.com/I na stronę na facebookhttps://www.facebook.com/pages/Rysowa%C4%87-ka%C5%BCdy-mo%C5%BCe-t . Jak narysować portret? Rysowanie portretu to prawdziwe wyzwanie, i to nie tylko dla najmłodszych! Chcąc narysować dobry portret, trzeba nastawić się na praktykę i uzbroić w cierpliwość w szkicowaniu krok po kroku. Pierwszy portret, narysowany wspólnie z dzieckiem, nie musi być idealny. Liczą się zachowanie proporcji i – przede wszystkim – dobra zabawa! Każde dziecko zaczyna od rysowania swojego najbliższego otoczenia – rodziców czy dziadków. Wraz z upływem czasu nabiera zdolności manualnych i pragnie jak najwierniej odwzorować wygląd danego członka rodziny. Zamiast narażać pociechę na rezygnację z powodu efektów swojej pracy (w końcu narysowanie portretu to prawdziwa sztuka, która oprócz talentu wymaga cierpliwego ćwiczenia), przekażmy dziecku kilka wskazówek, które pomogą mu stworzyć wymarzony rysunek. Przekonaj się, że rysowanie portretu wcale nie musi być takie trudne, i podsuń dziecku nasz poradnik, który przeprowadzi was przez poszczególne etapy tworzenia portretu. Narysowanie członka rodziny – babci, dziadka czy taty – to doskonały pretekst do opowiedzenia rodzinnych historii, a sam portret – idealny pomysł na prezent dla danej osoby. Nasze wskazówki są uniwersalne i dotyczą podstaw rysowania twarzy. Gdy dziecko trochę poćwiczy, możecie narysować portret, posiłkując się fotografią wybranego członka rodziny. Zobacz: Jak narysować włosy? Jak narysować nos? Jak narysować usta? Jak narysować portret krok po kroku Jak narysować portret – krok 1 W rysowaniu portretu najważniejsze są odpowiednie proporcje, dlatego powinniśmy zacząć szkicowanie od podzielenia kartki papieru na pół. Wokół poprowadzonej przez środek linii kreślimy twarz. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 2 Naszkicuj poziome kreski, które będą wyznaczały obszary: nosa (większy odstęp) i ust (mniejszy odstęp). Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 3 Na wysokości pierwszej linii narysuj oczy. Pomiędzy pierwszą i drugą linią naszkicuj nos, a na środku pierwszej linii –usta. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 4 W kolejnym kroku skupcie się na oczach. Ich dopracowanie wymaga czasu i precyzji. Zacznij od wypełnienia źrenic i dorysowania rzęs. Następnie nakreśl delikatnie brwi. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 5 Pomiędzy liniami wyznaczonymi przez oczy i czubek nosa dorysuj uszu oraz naszkicuj linię włosów. Autor: Redakcja Jak narysować portret – krok 6 Wokół narysowanej na głowie linii naszkicuj włosy. Autor: Redakcja Jak narysować portret? PDF do druku Jak narysować portret – pobierz i wydrukuj bezpłatnie plik w PDF Choć wciąż mamy wakacje, warto zastanowić się nad przygotowaniem dzieci do szkoły i przedszkola. Jeśli dziecko zmienia tylko klasę, wystarczy uzupełnić przybory i garderobę oraz zadbać o nowe podręczniki. Jeśli jest to pierwsza klasa, przygotowań jest znacznie więcej. Podpowiemy, jakie ubrania dla dziewczynek przydadzą się każdej ubrania dla dziewczynki muszą być wygodneZasada ta nie budzi żadnych wątpliwości i nie ma od niej odstępstw. Niezależnie o jakich ciuchach dla dziewczynki mowa, odzież dziewczęca, która przeznaczona jest do szkoły, musi być nade wszystko komfortowa. To pierwsza i najważniejsza cecha. Dziecko, któremu jest niewygodnie, nie tylko źle się czuje, ale nie będzie umiało skupić się na zadaniach. W szkole ważna jest koncentracja i aktywność dzieci, w za małym, uciskającym, czy drapiącym ubraniu dzieci nie skupią się na ważnych elementach, bo metka od ubranka, lub drażniący szew będą przyciągać całą ich dla dziewczynek – dobry skład materiałówCiuchy dla dziewczynki powinny być wykonane z bezpiecznych, sprawdzonych surowców. Naturalne surowce, jak np. bawełna pozwalają skórze oddychać, są miłe w dotyku i delikatne. Odpowiednie materiały zapewnią także łatwiejsze ubieranie, czy mniejsze gniecenie ubranek. Warto więc sprawdzić skład przed zakupem, by mieć pewność, że są to dobre modele. Duży wybór ubrań dla dziewczynek znaleźć można w MyBasic, ta polska marka dba, by zapewnić dzieciom ciuchy dopasowane do ich potrzeb. Sprawdź ubrania dla dziewczynek z MyBasic i przekonaj się jaką moc mają kolory!Sukienka czy spodnie? Moda dziewczęca nie jedno ma imięW zasadzie pytanie powinno brzmieć: spódnica, spodnie czy sukienka? By jednak nie komplikować sprawy, wystarczy powiedzieć, że każdy ze wskazanych ciuchów dla dziewczynek będzie odpowiedni do szkoły. Wystarczy skupić się na właściwych modelach. Sukienka i spódnica wcale nie muszą być niewygodne, a komfortowy model sprawdzi się idealnie do jest, by zwrócić uwagę na długość tego typu ubranek. Ani sukienka, ani spódniczka nie powinna być za krótka, jest to i niewygodne dla dzieci i niezbyt właściwe w szkole. W zależności od pory roku sprawdzi się sukienka z krótkimi rękawami lub model z długimi. Odpowiednie będą sukienki z falbankami, które dziewczynki bardzo lubią, bo mogą zademonstrować koleżankom, jak ładnie kręci się ich sukienka, ale także prostsze wersje. Ważne, by posiadały wygodne zapinanie lub gumeczkę, szykując się rano do wyjścia, zapinanie zamka na plecach może stanowić dodatkowe wyzwanie, zabierające cenny ubrania dla dziewczyn ułatwią codzienne stylizacjeKażdy rodzic małej uczennicy wie, że ubieranie może trwać długo. Czasem nawet zbyt długo, szczególnie, jeśli spieszycie się do szkoły. Dobranie odpowiednich elementów garderoby mogą utrudniać printy na ubraniach. Do wzorów bowiem trudniej dobrać pasujące ciuchy, szczególnie jeśli nie ma się dużej wprawy. Ciuchy dla dziewczyn w jednolitych kolorach mogą tu zdecydowanie pomóc. Nie tylko łatwo łączą się między sobą, ale także łatwiej dopasować je do wzorzystych ubranek. Dopasowywanie do siebie kolorowych ubrań, które pozbawione są naszywek, napisów, wzorów jest dla dzieci dużo prostsze. Takie kolorowe ubrania dla dziewczynek doskonale się prezentują, a dzieci z chęcią będą je zakładać do szkoły, szczególnie jeśli będą w ich ulubionych odzież dziewczęca powinna znaleźć się w szafie każdej uczennicy?Wśród odzieży dla dziewczynek znaleźć można mnóstwo rodzajów ubranek. Jest naprawdę w czym wybierać i czasem ciężko się w tym nie pogubić. Według nas istnieje jednak kilka podstawowych ciuchów dla dziewczynki, w które warto wyposażyć uczennicę. Stawiamy przede wszystkim na komfort dzieci, dlatego wiemy, że nie wszystkie modne ubrania dla dziewczynek są odpowiednie do szkoły. Zdecydowanie lepiej wyposażyć dziewczęcą szafę w uniwersalne i ponadczasowe modele dobrej jakości ubranek dla dziewczynek. Powinny znaleźć się w niej: klasyczne T-shirty z krótkim rękawem, bluzka z długim rękawem, wygodne spodnie dresowe, przynajmniej jedna para legginsów, bluza dresowa, sukienka z krótkim rękawem, model z długim rękawem i spódniczka, ubranie na wf np. krótkie spodenki, T-shirt, krótkie poszczególnych ubrań i kolorystykę należy dobierać indywidualnie. Polecamy gładkie ubranka, które ułatwią tworzenie stylizacji każdego poranka. Podstawowe ubrania dla dziewczynek powinny stanowić bazę w szafie i oczywiście można ją dowolnie modyfikować według potrzeb. Najważniejsze bowiem, by odpowiadała na potrzeby dziecka. Jeśli więc nade wszystko dziecko lubi sukienki i tylko w nich chce chodzić, to warto wybrać więcej takich modeli, a nie nakazywać dziecku noszenie dresów. Oczywiście należy do tego podchodzić z głową i dobierać odzież dziewczęcą do warunków pogodowych i potrzeb. Moja córeczka Maja prowadzi Bullet Journal już od półtora roku. Bardzo mi się podoba, jak go wykorzystuje do planowania nauki. Mam nadzieję, że artykuł zainspiruje młodsze Czytelniczki (a może i Czytelników), a starsze przekona, by zachęcić dzieci lub nastoletnie rodzeństwo do założenia BuJo. Czytając wiadomości od Czytelniczek i obserwując bulletjournalową społeczność mam wrażenie, że coraz młodsza młodzież zaraża się pasją planowania w Bullet Journalu. Ponieważ mam taką osóbkę w domu, postanowiłam opisać Wam BuJo nastolatki. Maja wykorzystuje go w ciągu roku szkolnego do planowania nauki, a w czasie ferii jako pamiętnik. Zajrzyjmy do Bullet Journala mojej córki! Poznaj Maję! Zanim pokażę jej BuJo, kilka słów o Mai. Ma 12 lat i jest w szóstej klasie. Edukację zaczynała na Gran Canarii, potem uczyła się we Wrocławiu, a teraz chodzi do jednej z warszawskich podstawówek. Jest wzorową uczennicą, pasjonuje się gimnastyką artystyczną, podobnie jak ja lubi wszystko, co związane z papierem, uczy się kaligrafować brush penami i marzy o własnym piesku. Prowadzi konto na temat Bullet Journala na Instagramie. Wakacyjne początki BuJo Mai Bullet Journal założyłam jesienią 2015 roku i dzieci zauważyły, że mama zamiast kalendarza ma kolorowy notes, pełen doodli i ozdobnych napisów. Maja, która jak większość dziewczynek lubi przybory papiernicze, chętnie go oglądała, zadawała pytania, jednak nie przyszło jej jeszcze do głowy, że ona także mogłaby go potrzebować. Po kilku miesiącach pojechaliśmy na wakacje do Sandomierza i postanowiłam w tym czasie prowadzić w Bullet Journalu pamiętnik. Opisałam to w innym artykule. Wpadłam wtedy na pomysł, żeby kupić dzieciom zeszyty i zachęcić je, aby również spisywały letnie wspomnienia. Codziennie rano przed śniadaniem siadaliśmy przy dużym stole w naszym sandomierskim apartamencie i notowaliśmy przeżycia z poprzedniego dnia, rysowaliśmy, wklejaliśmy bilety i ulotki. Maja i jej młodszy brat Filip wrócili do domu z fajną pamiątką i – mam nadzieję – dzięki spisaniu wspomnień lepiej zapamiętali ten wyjazd. Na zdjęciu powyżej widać zapiski z Sandomierza moje i Mai. Szkolny Bullet Journal nastolatki Po powrocie do domu i rozpoczęciu roku szkolnego dzieci postanowiły założyć „prawdziwe” BuJo. Dziesięcioletniemu Filipowi entuzjazmu starczyło na kilka dni, ale Maja odkryła, że spisywanie zadań ułatwia jej szkolną codzienność i od tej pory – z przerwami – prowadzi swój Bullet Journal. Na co dzień Maja wykorzystuje BuJo do planowania nauki. Nie zawsze robi typowe dniówki, bo niewiele ma konkretnych zadań (poza przygotowywaniem się do lekcji). W Bullet Journalu zapisuje obowiązki szkolne i kolekcje, które bardzo lubi. Zamiast notować na luźnych (i lubiących się gubić) karteczkach, co trzeba przygotować na kolejny dzień, Maja wszystko ma w BuJo.  Być może dniówki to dla Ciebie za dużo i wygodniej będzie rozpisywać zadania tylko w kalendarzu miesięcznym i tygodniówkach. Przetestuj różne opcje! Pomysły na kolekcje w Bullet Journalu nastolatki spis lektur na cały rok szkolny książki do przeczytania filmy do obejrzenia (starsze i aktualnie grane w kinach) „chciejlisty” np. przyborów papierniczych, kosmetyków, ubrań ciekawe miejsca do odwiedzenia, np. lodowiska, muzea, sklepy co robiłam w czasie ferii/wakacji/wycieczki szkolnej/wyjazdu z rodzicami testy kolorów brush penów, flamastrów, cienkopisów BuJo z przerwami Bywa, że Maja „zapomina” o Bullet Journalu i przez jakiś czas go nie prowadzi. Nie naciskam, pozostawiając jej decyzję, jak chce wykorzystywać to narzędzie. Sama jako dziecko byłam tzw. słomianym ogniem i z perspektywy czasu cieszę się, że próbowałam tego i owego (zaczynałam się uczyć kilku języków, uprawiałam kilka dyscyplin sportowych itp.), bo uważam że testowanie to najlepszy sposób na zorientowanie się, co lubimy i chcemy robić. Jedyne, do czego ją namawiam, to zapisywanie notesów do końca. Sama często walczę z pokusą sięgania po wciąż nowe i nowe notatniki. Doskonale więc rozumiem, że nastolatce tym bardziej trudno się temu oprzeć. Muszę przyznać, że jest coraz bardziej konsekwentna i stara się nie porzucać notesu w połowie. 😉 Jaki notes dla nastolatki Pierwszym BuJo Mai był zwykły gruby zeszyt w twardej okładce ozdobiony sympatycznym rysunkiem. Dobrze zniósł rodzinne wyjazdy i noszenie w plecaku do szkoły. Kolejny wybór to popularny wśród początkujących bulletjournalistów niedrogi Memo Book (jego opis znajdziesz w tym teście). To notes w kropki w formacie większym niż A5. Niestety ma bardzo cienki papier – flamastry i kolorowe cienkopisy przebijały. Maja wpadła więc na pomysł pisania co drugą stronę. Tak używany, dobrze jej służył przez kilka miesięcy. Aktualny, trzeci notatnik to Oxford Floral. Ma wszystko, co się może podobać dziewczynce: okładki ozdobione słodkimi kwiatkami, papier bez szwanku znoszący kontakt z pisadłami i klejem oraz spiralę, którą Maja sobie chwali, bo notes otwiera się całkowicie na płasko. Notatki robione w tym zeszycie można pobierać przy pomocy aplikacji i gromadzić w smarftonie lub na komputerze. Maja na razie nie korzysta z tej możliwości, ale ma zamiar ją wypróbować. Bądź co bądź jest przedstawicielką pokolenia urodzonego w XXI wieku i takie nowoczesne rozwiązanie powinno jej się spodobać.  Przetestowałam dla Ciebie już 35 notesów i zeszytów – zajrzyj do pierwszego, drugiego i trzeciego przeglądu najlepszych papierów! Jak Maja ozdabia BuJo Bullet Journal Mai jest kolorowy i szalony. Wkleja do niego naklejki, które szczególnie chętnie wybiera na Aliexpress – wybór jest ogromny, a ceny tylko nieznacznie uszczuplają kieszonkowe. Korzysta z samoprzylepnych karteczek indeksujących. Rysuje, często korzystając z tutoriali na YouTube (lub moich). Napisy lubi robić brush penami lub kolorowymi cienkopisami. Kiedy BuJo zmienia w pamiętnik, czyli w czasie wolnym od szkoły, Maja wkleja do niego pamiątki, na przykład małe ulotki z kina, bilety czy zdjęcia. Oczywiście, jeśli w ciągu roku szkolnego dzieje się coś ciekawego, także to opisuje w notatniku. Moda na BuJo wśród nastolatków Maja zaraziła bulletjournalowaniem kilka koleżanek. Wspólnie ozdabiają swoje notesy, wymieniają się pomysłami na kolekcje, kupują razem przybory papiernicze. Także wiele moich młodych Czytelniczek korzysta z tego systemu planowania – wiem o tym z maili, które do mnie piszecie. Cieszę się, że Bullet Journal staje się coraz popularniejszy. Jeśli zaczynacie dzięki BuJo pracować nad pismem albo uczyć się rysowania, to mogę Wam tylko przyklasnąć. Nie przejmujcie się, gdy coś nie wychodzi tak pięknie jak na zdjęciach z Pinteresta – wszystkie osoby, które podziwiacie też kiedyś zaczynały. Pamiętajcie jednak, że ładne pismo, naklejki i rysunki to tylko dodatek do codziennych lub cotygodniowych list zadań. Artykuł napisałam we współpracy z Mają – dziękuję za pomoc! Jeśli nastoletni użytkownicy BuJo czytają ten artykuł, dajcie znać, jak Wam idzie. Macie jakieś pytania? Piszcie śmiało, w komentarzach pod artykułem, a postaram się pomóc. A jeśli dopiero macie zamiar założyć Bullet Journal, na pewno Wam się przyda ten wpis. Zapiszcie się też koniecznie na mój newsletter – nie przegapicie wpisów na blogu, a przy okazji dostaniecie prezenty przydatne do prowadzenia Bullet Journala (np. plany lekcji, doodle i rysunki do pobrania). Kartka zamazana, pusta albo kolorowa – malowidła twojego dziecka nie są dziełem przypadku. fot. Rysowanie to jedno z ulubionych zajęć maluchów. Niektóre rysunki mogą być proste, a inne wyglądać jak dzieła sztuki. W ten sposób dzieci wyrażają swoje uczucia, pragnienia, lęki, niepokoje oraz myśli. Rysunki zmieniają się razem z dorastającym dzieckiem. Na początku są to zwykle niewyraźne bazgroły, które z czasem stają się interesującymi obrazkami. Viktor Lowenfeld, który badał związek twórczości z rozwojem dzieci, wymienia sześć poziomów ekspresji rysunkowej u najmłodszych. Gdy dziecko ma 2,5 roku, bazgrze i gryzmoli. Między 4. a 6. rokiem życia ma miejsce preschematyzm. Przez kolejne trzy lata trwa schematyzm. Realizm rodzi się około 9. roku życia. Pseudorealizm przypada na lata 11-13. Po 13. roku życia ma już miejsce wizualizm, czyli rysunkowa adolescencja. Co zdradzają dziecięce rysunki? Dla rodziców rysunki mają przeważnie wartość sentymentalną. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę, że w malowidłach dzieci można czytać jak w otwartej księdze. – Rysunek powinno się potraktować jak życie człowieka. Należy zwrócić uwagę, czy jest on wypełniony, czy też pusty, czy przestrzeń została wykorzystana w odpowiedni sposób. Wypełniony obraz może oznaczać radość życia albo wyrażać jej pragnienie. Z kolei zapełnianie brzegów kartki można porównać z wahaniem, odgraniczaniem się, powściągliwością – zaznacza Rose Fleck-Bangert w poradniku „O czym mówią rysunki dzieci”. Rysunek stanowi dla dziecka najłatwiejszą formę komunikacji i pojawia się wcześniej niż umiejętność pisania. Dla dziecka plastyka jest środkiem wyrazu. Budzi zarówno pozytywne skojarzenia, jak i negatywne uczucia. Rozwija zdolności manualne, usprawnia proces koncentracji, obserwowania i zapamiętywania. fot. Dziecięce rysunki - w jaki sposób interpretować? Rose Fleck-Bangert twierdzi, że rysunki dziecka można i trzeba interpretować. I tak kartka pełna żywych barw jest typowa dla malucha spontanicznego, radosnego, pełnego energii. Uwaga na zamazane albo starte elementy – mogą oznaczać konflikty i niespełnione życzenia. Jeśli dziecko ciągle rysuje to samo, tworzy monotonne reprodukcje, kopiuje, to znaczy, że brakuje mu pewności siebie, jest wycofane i ma defensywne podejście do życia. Wnikliwie obserwuj dzieła swojej pociechy, bo zwykle są odzwierciedleniem stanu emocjonalnego. Dzieci malując, wyrażają swoje uczucia. Na przykład rysują rodzinę bez taty, bo ten akurat wyjechał. Mogą czuć się przez to samotne. Rysunkami manifestują swoje ukryte pragnienia lub naprawiają kompleksy. Wtedy malują siebie z zabawkami, zwierzakami, ubraniami, których nie mają, a o których marzą. Żeby zinterpretować rysunki dziecka, warto czasami pozwolić mu malować nawet po… ścianach. Zobacz więcej: Praca domowa w postaci zaplanowania własnego pogrzebu?! Dziecięce rysunki - jak na nich wygląda rodzina? Specjaliści twierdzą, że ze wszystkich malowideł dziecka szczególną uwagę warto zwrócić na rysunki rodziny. To on ukazuje miejsce malucha wśród bliskich, jego stosunek do rodziców czy rodzeństwa. Na kartce papieru dziecko nie hamuje swoich myśli, uczuć. Dlatego rysunek rodziny może być również dla niego formą ucieczki. Rysunek rodziny powinno się analizować na poziomie graficznym (układ postaci na kartce), interpretując wzajemne stosunki między namalowanymi osobami i sposób, w jaki dziecko rysuje człowieka. Najważniejszy jest jedna poziom treści rysunku. Przyjęło się, że osoba, którą dziecko rysuje jako pierwszą, jest tą, do której najbardziej się przywiązało. Ojcowie silniej tkwią w pamięci jedynaków. Dziewczynki zwykle najpierw rysują mamę. Oddalenie osób na rysunku pokazuje brak więzi w rodzinie. Niekiedy zdarza się również, że na rysunku nie ma samego… dziecka. Może to oznaczać rozluźnienie więzi, poczucie osamotnienia i odrzucenia. fot. Dziecięce rysunki - jak odczytywać kolory? Philippe Wallon w książce „Rysunek dziecka” zwraca uwagę na symbole, które mogą świadczyć o deficycie rozwoju. Jak twierdzi specjalista, często w pracach takiego dziecka dostrzec można stereotypowość, ubóstwo wypowiedzi. Takie rysunki zawierają elementy dziwne i potworne. Dziecko lękliwe i pełne zahamowań rysuje bardzo małe postacie, zaś to, które ma o sobie wysokie mniemanie nadaje im bardzo duże rozmiary. Wzór dziecka niestałego emocjonalnie jest chwiejny i niedokończony, dziecko cierpiące na obsesje gromadzi szczegóły i stereotypy, zaś zatrwożone nie rysuje rąk. Oznaką depresji mogą być ciemne kolory, z kolei odcienie szarości świadczą o lęku, niepokoju, niepewności. Niski poziom staranności na rysunku może świadczyć o silnym napięciu psychicznym. Czy twoje dziecko rysuje ziemię, wyraźnie zaznaczone podłoże? Potrzebuje wsparcia, czuje się zagrożone. Nieproporcjonalnie duży dom oznacza konflikty w rodzinie, brak poczucia bezpieczeństwa. Powracające elementy (często geometryczne) symbolizują zazwyczaj stany lękowe. Nasze ulubione kolory bardzo dużo mówią o osobowości. Zobacz więcej: Jakie są etapy rozwoju mowy dziecka? Wielu rodziców przesadza jednak z potrzebą analizy rysunków dziecka – zwłaszcza u maluchów, które, jak twierdzi Viktor Lowenfeld, po prostu bazgrzą. Dlatego nie zamieniaj się w domowego detektywa za każdym razem, gdy twoja pociecha sięga po ołówek czy kredki. Rose Fleck-Bangert zauważa, że nie każdy obrazek musi zawierać głęboki sens, nie wszystkie symbole należy rozszyfrowywać, nie każda tajemnica zamieszczona na rysunku musi być odkryta, zinterpretowana, wyjawiona. – Dzieci malują, ponieważ sprawia im to przyjemność. Rysują, bo w danym momencie nie mają czegoś bardziej interesującego do robienia. Może być też tak, że w danym momencie maluje ich przyjaciel, dlatego zaczynają go naśladować – wyjaśnia Rose Fleck-Bangert. Trzeba zatem pozwolić dziecku na twórczą swobodę, szanować jego świat i starać się rozwijać jego wyobraźnię oraz zmysły.

jak się rysuje dziewczynkę